شاید شما هم مثل من وقتی صحبت كشتی میشه بی درنگ به فكر پهلوانانی چون پوریای ولی و تختی بیفتید شاید هم یاد مدال های رنگارنگ المپیك ومسابقات جهانی.
خودم به غیر از كشتی هایی كه در نونهالی با برادرم می گرفتم به هیچ وجه كشتی نگرفتم چون از همان نو جوانی قد و قواره بلندی داشتم و به سوی دروازه بانی فوتبال و بعد هم والیبال كشیده شدم.
اما حالا كه بعنوان خبرنگار ورزشی مسابقات كشتی رو از نزدیك دنبال میكنم، اول اینكه خوشحال میشم كه به دلیل فیزیک بدنی ام به سوی كشتی نرفتم و دوم اینكه مطمئن میشم كه تصمیم درستی در نوجوانی گرفتم و دنبال والیبال را گرفتم. نه به این دلیل كه كشتی، ورزش قدیمی و باستانی است و یا اینكه با فیزیک بدنی من زیاد هماهنگ نیست بلكه به این دلیل كه كشتی ورزش سختی است.
سختی تمرین بچه های تیم ملی كشتی آزاد ایران در جام جهانی لس آنجلس رو با دقت نگاه كردم و به جانكاه بودن این تمرینات ایمان آوردم.
هر چند كه در تمام مسابقات كشتی كه از نزدیک با بچه های تیم ملی بودم همواره سر تمرینات حاضر شدم و شبهای وزن كشی، بی غذایی، سونا و وزن كم كردن ها رو از نزدیک دیدم، ولی این بار با دقت بیشتری كارشان رو دنبال كردم.
فكر میكردم اگر منو همكارانم. گاهی بخاطر تهیه گزارش و فیمبرداری و آماده كردن برنامه ورزشی سی و شش ساعت نمی خوابیم، اما دیگر نیازی به این همه فشار تمرین رو هم نداریم. پهلوانان جوان و جویای نام ایران هنوز از راه نرسیده، خاک تشک را به پیشانی میزنند و عرق میریزند.
گذشته از سختی تمرین، مرام و منش كشتی گیران رو ویژه و مثال زدنی دیدم. محبت و مهربانی همراه با فروتنی، ویژگی كمیابی كه تنها در انحصار پهلوانان ایرانی نیست و در همین آمریكا و در وجود قهرمانان المپیكی میزبان مسابقات موج میزنه.
كشتی ورزش مردان بزرگه و میدان كشتن خودخواهی هاست و آنكه مدال معتبر كشتی را به گردن داره سری افتاده تر از دیگران داره.
و حالا به این فكر میكنم كشتی واقعاً ورزش پهلوانی است.
علی عمادی
جام جهانی ٢٠١٥ كشتی ازاد
لس آنجلس